The Eagle and the Beetle / Ἀετὸς καὶ κάνθαρος
Ἀετὸς λαγωὸν ἐδίωκεν. ὁ δὲ ἐν ἐρημίᾳ τῶν βοηθησόντων ὑπάρχων, ὅν μόνον ὁ καιρὸς παρέσχε, κάνθαρον ἰδών, τοῦτον ἱκέτευεν. ὁ δὲ παραθαρσύνας αὐτόν, ὡς ἐγγὺς ἐλθόντα τὸν ἀετὸν ἐθεάσατο, παρεκάλει μὴ ἀπάγειν αὐτοῦ τον ἱκέτην. κἀκεῖνος ὑπεριδὼν τὴν μικρότητα ἐν ὄψει τοῦ κανθάρου τὸν λαγωὸν κατεθοινήσατο. ὁ δὲ ἀπ' ἐκείνου μνησικακῶν διετέλει παρατηρούμενος τοῦ ἀετοῦ τὰς καλιὰς καί, εἴ ποτε ἐκεῖνος ἔτικτε, μετάρσιος αἰρόμενος ἐκύλιε τὰ ὠὰ καὶ κατέασσε, μέχρις οὗ πανταχόθεν ἐλαυνόμενος ὁ ἀετὸς ἐπὶ τὸν Δία κατέφυγεν ( ἔστι δὲ τοῦ θεοῦ ἱερὸς ὁ ὄρνις ) καὶ αὐτοῦ ἐδεήθη τόπον αὐτῷ πρὸς νεοττοποιίαν ἀσφαλῆ παρασχεῖν. τοῦ δὲ Διὸς ἐν τοῖς ἐαυτοῦ κόλποις τίκτειν ἐπιτρέψαντος αὐτῷ, ὁ κάνθαρος τοῦτου ἑωρακώς, κόπρου σφαῖραν ποιήσας ἀνέπτη καὶ γενόμενος κατὰ τοὺς τοῦ Διὸς κόλπους ἐνταῦθα καθῆκεν. ὁ δὲ Ζεὺς ἀποσείσασθαι τὴν κόπρον βουλόμενος, ὡς διανέστη ἔλαθεν τὰ ὠὰ ἀποῤῥίψας. ἀπ' ἐκείνου τέ φασι περὶ ὃν καιρὸν οἱ κάνθαροι γίνονται μὴ νεοττεύειν τοὺς ἀετούς.
Ὁ λόγος διδάσκει μηδενὸς καταφρονεῖν, λογιζομένους ὅτι οὐδεὶς οὕτως ἐστὶν ἀδύνατος ὡς προπηλακισθεὶς μὴ δύνασθαί ποτε ἑαυτὸν ἐκδικῆσαι.
Στα νέα Ελληνικά
Ένας αετός καταδίωκε έναν λαγό. Ο δε λαγός, αφού δεν υπήρχε στην ερημιά κάποιος να τον βοηθήσει, είδε ένα σκαθάρι και το ικέτευε (να τον βοηθήσει). Το σκαθάρι, ενθαρρύνοντας τον λαγό, όταν είδε να πλησιάζει κοντά ο αετός, τον παρακάλεσε να μην αρπάξει τον ικέτη* του. Εκείνος όμως, περιφρονώντας την μικρή όψη του σκαθαριού, θανάτωσε τον λαγό.
Το δε σκαθάρι από εκείνο το συμβάν έτρεφε μνησικακία για τον αετό και, παρατηρώντας την φωλιά του, όποτε εκείνος γεννούσε αυγά, αυτό τα ανασήκωνε, τα κυλούσε και τα κατέστρεφε. Ώσπου ο αετός, αφού πήγε σε κάθε σημείο (και δεν κατάφερε να γλιτώσει τα αυγά του από το σκαθάρι), κατέφυγε στον Δία - ο αετός είναι άλλωστε ιερό πτηνό του θεού - και τον παρακάλεσε να του παράσχει έναν τόπο για ασφαλή νεοσσοποιία. Ο Δίας επέτρεψε στον αετό να αφήσει τα αυγά στην αγκαλιά του αλλά το σκαθάρι το είδε, έφτιαξε μία σφαίρα από κοπριά και την έριξε στην αγκαλιά του Δία, ο οποίος θέλοντας να πετάξει από πάνω του την κοπριά, πέταξε και τα αυγά του αετού.
Από εκείνο το συμβάν, οι αετοί δεν γεννούν τα αυγά τους στην εποχή των σκαθαριών.
Ο λόγος διδάσκει ότι δεν πρέπει να περιφρονούμε κάποιον, νομίζοντας ότι επειδή είναι αδύνατος, δεν θα μπορέσει ποτέ να εκδικηθεί.
(*) Εδώ πρέπει να σημειώσουμε πόσο ιερός ήταν για τους αρχαίους Έλληνες ο θεσμός της ικεσίας. Ικέτης λεγόταν εκείνος που για να σωθεί κατέφευγε σε έναν ναό, ή βωμό, ή άγαλμα θεού, ή οτιδήποτε ιερό· κανείς ποτέ δέν είχε δικαίωμα να βλάψει έναν ικέτη. Εδώ ακόμη και το σκαθάρι γίνεται ιερό αφού φιλοξενεί και υπόσχεται προστασία στο λαγό. Τόσο ιερός ήταν για τους αρχαίους ο θεσμός της ικεσίας.
Ὁ λόγος διδάσκει μηδενὸς καταφρονεῖν, λογιζομένους ὅτι οὐδεὶς οὕτως ἐστὶν ἀδύνατος ὡς προπηλακισθεὶς μὴ δύνασθαί ποτε ἑαυτὸν ἐκδικῆσαι.
Στα νέα Ελληνικά
Ένας αετός καταδίωκε έναν λαγό. Ο δε λαγός, αφού δεν υπήρχε στην ερημιά κάποιος να τον βοηθήσει, είδε ένα σκαθάρι και το ικέτευε (να τον βοηθήσει). Το σκαθάρι, ενθαρρύνοντας τον λαγό, όταν είδε να πλησιάζει κοντά ο αετός, τον παρακάλεσε να μην αρπάξει τον ικέτη* του. Εκείνος όμως, περιφρονώντας την μικρή όψη του σκαθαριού, θανάτωσε τον λαγό.
Το δε σκαθάρι από εκείνο το συμβάν έτρεφε μνησικακία για τον αετό και, παρατηρώντας την φωλιά του, όποτε εκείνος γεννούσε αυγά, αυτό τα ανασήκωνε, τα κυλούσε και τα κατέστρεφε. Ώσπου ο αετός, αφού πήγε σε κάθε σημείο (και δεν κατάφερε να γλιτώσει τα αυγά του από το σκαθάρι), κατέφυγε στον Δία - ο αετός είναι άλλωστε ιερό πτηνό του θεού - και τον παρακάλεσε να του παράσχει έναν τόπο για ασφαλή νεοσσοποιία. Ο Δίας επέτρεψε στον αετό να αφήσει τα αυγά στην αγκαλιά του αλλά το σκαθάρι το είδε, έφτιαξε μία σφαίρα από κοπριά και την έριξε στην αγκαλιά του Δία, ο οποίος θέλοντας να πετάξει από πάνω του την κοπριά, πέταξε και τα αυγά του αετού.
Από εκείνο το συμβάν, οι αετοί δεν γεννούν τα αυγά τους στην εποχή των σκαθαριών.
Ο λόγος διδάσκει ότι δεν πρέπει να περιφρονούμε κάποιον, νομίζοντας ότι επειδή είναι αδύνατος, δεν θα μπορέσει ποτέ να εκδικηθεί.
(*) Εδώ πρέπει να σημειώσουμε πόσο ιερός ήταν για τους αρχαίους Έλληνες ο θεσμός της ικεσίας. Ικέτης λεγόταν εκείνος που για να σωθεί κατέφευγε σε έναν ναό, ή βωμό, ή άγαλμα θεού, ή οτιδήποτε ιερό· κανείς ποτέ δέν είχε δικαίωμα να βλάψει έναν ικέτη. Εδώ ακόμη και το σκαθάρι γίνεται ιερό αφού φιλοξενεί και υπόσχεται προστασία στο λαγό. Τόσο ιερός ήταν για τους αρχαίους ο θεσμός της ικεσίας.
Αγγλικά / English
As he was being chased by an eagle, the hare ran to the dung beetle, begging the beetle to save him. The beetle implored the eagle to respect the hare's asylum, solemnly compelling him by the sacred name of Zeus and pleading with the eagle not to disregard him simply because of his small size. But the eagle brushed the beetle aside with a flick of his wing and grabbed the hare, tearing him to pieces and devouring him. The beetle was enraged and flew off together with the eagle to find the nest in which the eagle kept his eggs. After the eagle was gone, the beetle smashed all the eggs. When the eagle came back, he was dreadfully upset and looked for the creature who had smashed the eggs, intending to tear him to pieces. When it was time for the eagle to nest again, he put his eggs in an even higher place, but the beetle flew all the way up to the nest, smashed the eggs, and went away. The eagle grieved for his little ones and said that this must be the result of some angry plot of Zeus to exterminate the eagle race. When the next season came, the eagle did not feel secure keeping the eggs in his nest and instead went up to Olympus and placed the eggs in Zeus's lap. The eagle said to Zeus, 'Twice my eggs have been destroyed; this time, I am leaving them here under your protection.' When the beetle found out what the eagle had done, he stuffed himself with dung and went straight up to Zeus and flew right into his face. At the sight of this filthy creature, Zeus was startled and leaped to his feet, forgetting that he held the eagle's eggs inside his lap. As a result, the eggs were broken once again. Zeus then learned of the wrong that had been done to the beetle, and when the eagle returned, Zeus said to him, 'It is only right that you have lost your little ones, since you mistreated the beetle!' The beetle said, 'The eagle treated me badly, but he also acted very impiously towards you, O Zeus! The eagle did not fear to violate your sacred name, and he killed the one who had taken refuge with me. I will not cease until I have punished the eagle completely!' Zeus did not want the race of eagles to be wiped out, so he urged the beetle to relent. When his efforts to persuade the beetle failed, Zeus changed the breeding season of the eagles, so that it would take place at a time when the beetles were not found above ground.
Previous / Προηγούμενος - Next / Επόμενος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου