Οι σμαραγδένιες ταμπλέτες του Ερμή του Τρισμέγιστου
Άκουσε συ (ye),
Ω άνδρα,
την φωνή της σοφίας,
άκουσε
την φωνή
του ΘΩΘ,
του Ατλαντείου.
Ελεύθερα
προσφέρω εγώ σε εσένα (thee)
την σοφία μου,
συλλεγμένη απο τον χρόνο
και τον χώρο
αυτού του κύκλου ˙
διδάσκαλος των μυστηρίων,
ΗΛΙΟΣ του πρωινού,
ζων για πάντα,
ένα τέκνο του ΦΩΤΟΣ,
ακτινοβολώ με λαμπρότητα,
αστήρ του πρωινού,
ΘΩΘ ο διδάσκαλος των ανδρών
είναι απο ΌΛΑ (is of ALL).
Μακράν στο χρόνο πίσω,
στην παιδική μου ηλικία,
ξαπλωμένος κάτω απο τα άστρα
στην μακράν-θαμμένη (long-buried)
ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ,
oνειρευόμουν μυστήρια
πολύ υψηλότερα (ανώτερα)
απο τους άνδρες.
Τότε
στην καρδιά μου
μεγάλωσε μια μεγάλη επιθυμία
να κατακτήσω το μονοπάτι
που οδηγούσε στα άστρα.
Χρόνο με το χρόνο
αναζητούσα την σοφία,
ψάχνοντας νέα γνώση,
ακολουθώντας την οδό,
ώσπου στο τέλος
η ΨΥΧΗ μου,
με μεγάλη οδύνη,
έσπασε τα δεσμά της
και πέταξε μακριά.
Ελεύθερος ήμουν
απο τη δουλεία
των γήινων ανδρών (earth-men).
Ελεύθερος απο το σώμα,
άστραψα μέσα στη νύχτα.
Ξεκλείδωτο
ήταν επιτέλους για μένα
το διάστημα των άστρων (star-space).
Ελεύθερος ήμουν
απο την δουλεία της νύχτας.
Τώρα στο τέλος του χώρου
αναζήτησα σοφία,
μακράν πέραν
απο την γνώση
του πεπερασμένου άνδρα.
Μακράν μέσα στον χώρο,
η ΨΥΧΗ μου
ταξίδεψε ελεύθερα,
μέσα στο κύκλο του απείρου
του φωτός.
Παράξενοι,
πέραν κάθε γνώσεως,
ήταν κάποιοι απο τους πλανήτες,
μεγαλειώδεις και γιγάντιοι,
πέραν των ονείρων των ανδρών.
Μα βρήκα το Νόμο,
σε όλη του την ομορφιά,
να εργάζεται μέσω αυτών
και ανάμεσά τους,
όπως εδώ
ανάμεσα στους άνδρες.
Άστραψε η ψυχή μου
διαμέσω της ομορφιάς του απείρου,
μακράν διαμέσω του διαστήματος
πέταξα με τις σκέψεις μου.
Αναπαύθηκα εκεί
σε έναν πλανήτη ομορφιάς.
Μελωδίες αρμονίας
γέμιζαν τον αέρα.
Σχήματα υπήρχαν εκεί,
κινούμενα με Τάξη,
μεγαλειώδη και μεγαλοπρεπή
ως άστρα μέσα στην νύχτα ˙
ανέρχονταν
με αρμονία,
ισορροπία σε τάξη,
έμοιαζαν με σύμβολα
του Κοσμικού Νόμου.
Πολλά τα άστρα
που συνάντησα στο ταξίδι μου,
πολλές οι φυλές ανθρώπων
στους δικούς τους κόσμους ˙
μερικές έφθαναν ψηλά
όπως τα άστρα του πρωινού,
έτερες έπεφταν χαμηλά
μέσα στην μαυρίλα (blackness) της νύχτας.
Καθεμιά
και όλες τους
αγωνίζονταν
προς τα επάνω,
κέρδιζαν τα ύψη
και κατακρημνίζονταν στα βάθη,
κινούμενες κατά καιρούς
στα βασίλεια της λαμπρότητας,
άλλοτε
ζώσες μέσα στο σκότος,
μα κερδίζοντας το Φως.
Γνώριζε,
Ω άνδρα,
οτι το Φως
είναι δική σου (thine) κληρονομιά.
Γνώριζε
οτι το σκότος
είναι μόνον ένα πέπλο.
Σφραγισμένη
μέσα στην δική σου (thine) καρδιά
είναι η λαμπρότητα αιώνια,
αναμένοντας την στιγμή
που θα κατακτηθεί η ελευθερία,
αναμένοντας
να σχίσει το πέπλο της νύχτας.
Κάποιους βρήκα
που είχαν κατακτήσει τον αιθέρα.
Ελεύθεροι απο τον χώρο ήταν
ενώ ήταν ακόμη άνδρες.
Χρησιμοποιώντας την δύναμη
που είναι το θεμέλιο ΟΛΩΝ
των πραγμάτων,
μακράν στο διάστημα
κατασκεύασαν έναν πλανήτη,
έλκοντάς τον με την δύναμη,
που ρέει μέσα στο ΟΛΟΝ ˙
συμπυκνώνοντας,
συγκολλώντας τον αιθέρα
σε μορφές,
που αναπτύσσονταν
όπως εκείνοι ήθελαν.
Ξεπερνούσαν σε επιστήμη
όλες τις φυλές,
οι ισχυροί σε σοφία,
υιοί των άστρων.
Σταμάτησα
και για πολύ καιρό παρατηρούσα
την σοφία τους.
Τους είδα να δημιουργούν
απο τον αιθέρα
γιγάντιες πόλεις
απο τριαντάφυλλα
και χρυσό.
Μορφοποιημένος
απο το πρωταρχικό στοιχείο,
την βάση όλης της Ύλης,
εκσφενδονιζόταν ο αιθήρ.
Στο μακρινό παρελθόν
είχαν κατακτήσει τον αιθέρα
και είχαν απελευθερωθεί
απο τα δεσμά του μόχθου.
Απλώς
σχημάτιζαν στο μυαλό τους
μία εικόνα
και αυτή δημιουργημένη
γρήγορα αναπτυσσόταν.
Η Ψυχή μου
διέτρεξε όλον τον Κόσμο,
βλέποντας πάντα
νέα πράγματα
και παλιά,
και μαθαίνοντας
οτι ο άνθρωπος
είναι αληθώς
γεννημένος απο το διάστημα,
ένας Ήλιος του Ηλίου,
ένα τέκνο των άστρων.
Έχε γνώση,
Ω άνδρα,
οτι σε όποια μορφή και να ενοικείς,
είναι σίγουρο
οτι αυτή
είναι ένα με τα άστρα.
Τα σώματά σου
δεν είναι τίποτε άλλο
παρά πλανήτες
οι οποίοι περιστρέφονται
απο τους κεντρικούς ήλιους τους.
Όταν αποκτήσεις το φως όλης της σοφίας,
τότε θα είσαι ελεύθερος
να λάμπεις στον αιθέρα.
Θα είσαι
ένας απο τους Ήλιους
οι οποίοι φωτίζουν
το εξώτερο σκότος.
Θα είσαι
ένας απο τους γεννημένους απο το διάστημα
οι οποίοι αναπτύχθηκαν
και ετράπησαν σε φως.
Ακριβώς όπως τα άστρα
με τον χρόνο χάνουν την λαμπρότητά τους
και το φως περνά απο αυτά
στην μεγάλη πηγή,
έτσι,
Ω άνδρα,
και η ψυχή σου περνά
προς τα εμπρός,
αφήνοντας πίσω
το σκότος της νύχτας.
Μορφοποιημένος είσαι
απο τον πρωταρχικό αιθέρα,
πλήρης λαμπρότητος
που κυλά απο την πηγή,
δεσμευμένος απο τον αιθέρα
ο οποίος συμπυκνώθηκε γύρω σου [(σε ύλη)],
μα καίει πάντοτε
ώσπου στο τέλος ελευθερώνεται.
Ανύψωσε την φλόγα σου
απο το σκότος,
πέτα απο την νύχτα,
και θα είσαι ελεύθερος.
Ταξίδεψα μέσα στον χωροχρονο
γνωρίζοντας οτι η ψυχή μου
είχε τελικά ελευθερωθεί,
γνωρίζοντας οτι τώρα
μπορούσα να αναζητήσω την σοφία.
Τελικά
πέρασα σε ένα πεδίο,
κρυμμένο απο την γνώση,
άγνωστο στην σοφία,
πέρα απο όλα όσα γνωρίζουμε.
Τώρα
που κατείχα αυτήν την γνώση,
η ψυχή μου αναπτυσσόταν ευτυχής,
διότι πλέον ήμουν ελεύθερος.
Άκου λοιπόν
τον γεννημένο απο το διάστημα,
άκου την σοφία μου,
Ω άνθρωπε,
που δεν γνωρίζεις
οτι και εσύ,
επίσης,
θα ελευθερωθείς.
Άκου λοιπόν
ξανά,
Ω άνθρωπε,
την σοφία μου
η οποία λέει
οτι και εσύ
επίσης
θα μπορέσεις να ζήσεις
και να ελευθερωθείς,
γιατι δεν είσαι απο την γη,
γήινος,
αλλά είσαι τέκνο
του Απείρου
Κοσμικού Φωτός.
Δεν γνωρίζεις,
Ω άνθρωπε,
την κληρονομιά σου;
Δεν γνωρίζεις
οτι είσαι αληθώς το Φως;
Είσαι ήλιος
του Μεγάλου Ηλίου
όταν αποκτάς σοφία
και αληθή επίγνωση
της συγγενείας σου με το Φως.
Τώρα σε εσένα,
προσφέρω γνώση,
ελευθερία
να περπατάς στο μονοπάτι
το οποίο περπάτησα εγώ.
Σου δεικνύω
πως αληθώς
με τον αγώνα μου
διέσχισα το μονοπάτι
το οποίο οδηγεί στα άστρα.
Άκου,
Ω άνθρωπε,
και γνώριζε
τα δεσμά σου.
Γνώριζε
πώς να ελευθερώσεις
τον εαυτό σου
απο τα βάσανα.
Απο το σκοτάδι
θα υψωθείς
προς τα επάνω,
ένα με το φως
και με τα άστρα.
Ακολούθησε πάντοτε
το μονοπάτι της σοφίας.
Μόνο μέσω αυτού
μπορείς να υψωθείς
απο τα χαμηλά.
Πάντοτε
το πεπρωμένο του ανθρώπου
τον οδηγεί προς τα επάνω,
μέσα στις Καμπυλότητες
του Όλου του Απείρου.
Γνώριζε,
Ω άνθρωπε,
οτι ολόκληρο το διάστημα
διέπεται απο τάξη.
Μόνο μέσω της τάξης
είσαι Ένα με το Όλον.
Ο νόμος του Κόσμου
είναι η τάξη και η ισορροπία.
Ακολούθησε την ατραπό
και θα γίνεις
Ένα
με το Όλον.
Εκείνος
ο οποίος επιθυμεί να ακολουθήσει
την ατραπό της σοφίας,
πρέπει να είναι ανοιχτός
πρώτα στο άνθος της ζωής,
να διευρύνει την συνείδησή του
έξω απο το σκότος,
να κυλήσει μέσα απο τον χωροχρονο,
στο Όλον.
Να παραμείνει πρέπει
πρώτα βαθιά μέσα στην σιγή,
έως ότου τελικά
επελευθερωθεί απο την επιθυμία,
απο την λαχτάρα
να μιλά μέσα στην σιωπή.
Θα πρέπει
να κατακτήσει
με την σιωπή,
τα δεσμά των λόγων.
Θα πρέπει
να απέχει
απο το πολύ φαγητό,
έως ότου υποτάξει
την επιθυμία για φαγητό,
που είναι σκλαβιά για την Ψυχή.
Ξάπλωσε μέσα στο σκότος.
Κλείσε τα μάτια σου
στις ακτίνες του φωτός.
Εστίασε
την δύναμη της Ψυχής σου
στην θέση της συνειδητότητάς σου
και ελευθέρωσέ την
απο τα δεσμά της νύχτας.
Θέσε στον νου σου
την εικόνα που επιθυμείς.
Απεικόνισε το μέρος
που επιθυμείς να δεις.
Δόνησέ το
εμπρός
και πίσω
με την δύναμή σου
και ελευθέρωσε την Ψυχή
απο την νύχτα της.
Ταρακούνησε δυνατά,
με όλη την δύναμή σου,
ώσπου στο τέλος η Ψυχή σου
θα ελευθερωθεί.
Ισχυρή,
πέρα απο τα λόγια
είναι η φλόγα του Κοσμικού.
Αιωρείται
σε πεδία
άγνωστα για τον άνθρωπο.
Ισχυρή
και
Ισορροπημένη.
Κινείται με τάξη.
Μουσική των αρμονιών,
πολύ πέρα απο τον άνθρωπο.
Ομιλεί με μουσική,
τραγουδά με χρώμα,
φλογίζει απο την αρχή
της Αιωνιότητας του Όλου.
Σεις είστε σπίθες της φλόγας,
τέκνα μου ·
της φλόγας που καίει με χρώμα,
και ζει με μουσική.
Ακούστε την φωνή
και θα ελευθερωθείτε.
Η ελεύθερη συνείδηση
συγχωνεύεται με το Κοσμικό Ένα,
με την τάξη και τον νόμο του Όλου.
Δεν γνωρίζεις,
Ω άνθρωπε,
οτι απο το σκότος θα φωτίσει το φως,
το σύμβολο του Όλου.
Προσευχήσου
με αυτή την προσευχή,
για την απόκτηση σοφίας.
Προσευχήσου
για την έλευση του φωτός
σε όλους.
''Πανίσχυρο
ΠΝΕΥΜΑ του ΦΩΤΟΣ,
που λάμπεις μέσα στον Κόσμο,
προσέλκυσε την φλόγα μου
πιο κοντά σε εσένα με αρμονία.
Ανύψωσε το πυρ μου
απο το σκότος,
μαγνήτη του πυρός
που είσαι
Ένα με το Όλον.
Ανύψωσε την Ψυχή μου,
συ ισχυρέ
και δυνατέ,
τέκνο του Φωτός.
Μη με αποστρέφεσαι.
Προσέλκυσέ με
με δύναμη
ώστε να λιώσω
μέσα στο καμίνι σου.
Ένα
με όλα τα πράγματα
και όλα τα πράγματα
σε Ένα,
πυρ της έντασης της ζωής
και Ένα
με την Διάνοια''.
Όταν
ελευθερώσεις την Ψυχή σου
απο τα δεσμά της,
μάθε οτι για εσένα
το σκοτάδι έχει φύγει.
Πάντοτε
μέσα στο διάστημα
θα μπορείς να αναζητείς την σοφία,
χωρίς να είσαι δεσμευμένος
απο αλυσίδες που χαλκεύθηκαν μέσα στη σάρκα.
Προς τα εμπρός
και προς τα επάνω
μέσα στο πρωινό,
ελευθέρωσε την αστραπή σου,
Ω Ψυχή,
προς τα βασίλεια του Φωτός.
Κινήσου με τάξη,
κινήσου με αρμονία,
ελεύθερα θα κινηθείς
με τα Τέκνα του Φωτός.
Αναζήτησε
και γνώρισε
την ΚΛΕΙΔΑ μου
της Σοφίας.
Έτσι,
Ω άνθρωπε,
σίγουρα θα ελευθερωθείς.
[ΤΕΛΟΣ ΠΙΝΑΚΟΣ Δ']
Άκουσε συ (ye),
Ω άνδρα,
την φωνή της σοφίας,
άκουσε
την φωνή
του ΘΩΘ,
του Ατλαντείου.
Ελεύθερα
προσφέρω εγώ σε εσένα (thee)
την σοφία μου,
συλλεγμένη απο τον χρόνο
και τον χώρο
αυτού του κύκλου ˙
διδάσκαλος των μυστηρίων,
ΗΛΙΟΣ του πρωινού,
ζων για πάντα,
ένα τέκνο του ΦΩΤΟΣ,
ακτινοβολώ με λαμπρότητα,
αστήρ του πρωινού,
ΘΩΘ ο διδάσκαλος των ανδρών
είναι απο ΌΛΑ (is of ALL).
Μακράν στο χρόνο πίσω,
στην παιδική μου ηλικία,
ξαπλωμένος κάτω απο τα άστρα
στην μακράν-θαμμένη (long-buried)
ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ,
oνειρευόμουν μυστήρια
πολύ υψηλότερα (ανώτερα)
απο τους άνδρες.
Τότε
στην καρδιά μου
μεγάλωσε μια μεγάλη επιθυμία
να κατακτήσω το μονοπάτι
που οδηγούσε στα άστρα.
Χρόνο με το χρόνο
αναζητούσα την σοφία,
ψάχνοντας νέα γνώση,
ακολουθώντας την οδό,
ώσπου στο τέλος
η ΨΥΧΗ μου,
με μεγάλη οδύνη,
έσπασε τα δεσμά της
και πέταξε μακριά.
Ελεύθερος ήμουν
απο τη δουλεία
των γήινων ανδρών (earth-men).
Ελεύθερος απο το σώμα,
άστραψα μέσα στη νύχτα.
Ξεκλείδωτο
ήταν επιτέλους για μένα
το διάστημα των άστρων (star-space).
Ελεύθερος ήμουν
απο την δουλεία της νύχτας.
Τώρα στο τέλος του χώρου
αναζήτησα σοφία,
μακράν πέραν
απο την γνώση
του πεπερασμένου άνδρα.
Μακράν μέσα στον χώρο,
η ΨΥΧΗ μου
ταξίδεψε ελεύθερα,
μέσα στο κύκλο του απείρου
του φωτός.
Παράξενοι,
πέραν κάθε γνώσεως,
ήταν κάποιοι απο τους πλανήτες,
μεγαλειώδεις και γιγάντιοι,
πέραν των ονείρων των ανδρών.
Μα βρήκα το Νόμο,
σε όλη του την ομορφιά,
να εργάζεται μέσω αυτών
και ανάμεσά τους,
όπως εδώ
ανάμεσα στους άνδρες.
Άστραψε η ψυχή μου
διαμέσω της ομορφιάς του απείρου,
μακράν διαμέσω του διαστήματος
πέταξα με τις σκέψεις μου.
Αναπαύθηκα εκεί
σε έναν πλανήτη ομορφιάς.
Μελωδίες αρμονίας
γέμιζαν τον αέρα.
Σχήματα υπήρχαν εκεί,
κινούμενα με Τάξη,
μεγαλειώδη και μεγαλοπρεπή
ως άστρα μέσα στην νύχτα ˙
ανέρχονταν
με αρμονία,
ισορροπία σε τάξη,
έμοιαζαν με σύμβολα
του Κοσμικού Νόμου.
Πολλά τα άστρα
που συνάντησα στο ταξίδι μου,
πολλές οι φυλές ανθρώπων
στους δικούς τους κόσμους ˙
μερικές έφθαναν ψηλά
όπως τα άστρα του πρωινού,
έτερες έπεφταν χαμηλά
μέσα στην μαυρίλα (blackness) της νύχτας.
Καθεμιά
και όλες τους
αγωνίζονταν
προς τα επάνω,
κέρδιζαν τα ύψη
και κατακρημνίζονταν στα βάθη,
κινούμενες κατά καιρούς
στα βασίλεια της λαμπρότητας,
άλλοτε
ζώσες μέσα στο σκότος,
μα κερδίζοντας το Φως.
Γνώριζε,
Ω άνδρα,
οτι το Φως
είναι δική σου (thine) κληρονομιά.
Γνώριζε
οτι το σκότος
είναι μόνον ένα πέπλο.
Σφραγισμένη
μέσα στην δική σου (thine) καρδιά
είναι η λαμπρότητα αιώνια,
αναμένοντας την στιγμή
που θα κατακτηθεί η ελευθερία,
αναμένοντας
να σχίσει το πέπλο της νύχτας.
Κάποιους βρήκα
που είχαν κατακτήσει τον αιθέρα.
Ελεύθεροι απο τον χώρο ήταν
ενώ ήταν ακόμη άνδρες.
Χρησιμοποιώντας την δύναμη
που είναι το θεμέλιο ΟΛΩΝ
των πραγμάτων,
μακράν στο διάστημα
κατασκεύασαν έναν πλανήτη,
έλκοντάς τον με την δύναμη,
που ρέει μέσα στο ΟΛΟΝ ˙
συμπυκνώνοντας,
συγκολλώντας τον αιθέρα
σε μορφές,
που αναπτύσσονταν
όπως εκείνοι ήθελαν.
Ξεπερνούσαν σε επιστήμη
όλες τις φυλές,
οι ισχυροί σε σοφία,
υιοί των άστρων.
Σταμάτησα
και για πολύ καιρό παρατηρούσα
την σοφία τους.
Τους είδα να δημιουργούν
απο τον αιθέρα
γιγάντιες πόλεις
απο τριαντάφυλλα
και χρυσό.
Μορφοποιημένος
απο το πρωταρχικό στοιχείο,
την βάση όλης της Ύλης,
εκσφενδονιζόταν ο αιθήρ.
Στο μακρινό παρελθόν
είχαν κατακτήσει τον αιθέρα
και είχαν απελευθερωθεί
απο τα δεσμά του μόχθου.
Απλώς
σχημάτιζαν στο μυαλό τους
μία εικόνα
και αυτή δημιουργημένη
γρήγορα αναπτυσσόταν.
Η Ψυχή μου
διέτρεξε όλον τον Κόσμο,
βλέποντας πάντα
νέα πράγματα
και παλιά,
και μαθαίνοντας
οτι ο άνθρωπος
είναι αληθώς
γεννημένος απο το διάστημα,
ένας Ήλιος του Ηλίου,
ένα τέκνο των άστρων.
Έχε γνώση,
Ω άνδρα,
οτι σε όποια μορφή και να ενοικείς,
είναι σίγουρο
οτι αυτή
είναι ένα με τα άστρα.
Τα σώματά σου
δεν είναι τίποτε άλλο
παρά πλανήτες
οι οποίοι περιστρέφονται
απο τους κεντρικούς ήλιους τους.
Όταν αποκτήσεις το φως όλης της σοφίας,
τότε θα είσαι ελεύθερος
να λάμπεις στον αιθέρα.
Θα είσαι
ένας απο τους Ήλιους
οι οποίοι φωτίζουν
το εξώτερο σκότος.
Θα είσαι
ένας απο τους γεννημένους απο το διάστημα
οι οποίοι αναπτύχθηκαν
και ετράπησαν σε φως.
Ακριβώς όπως τα άστρα
με τον χρόνο χάνουν την λαμπρότητά τους
και το φως περνά απο αυτά
στην μεγάλη πηγή,
έτσι,
Ω άνδρα,
και η ψυχή σου περνά
προς τα εμπρός,
αφήνοντας πίσω
το σκότος της νύχτας.
Μορφοποιημένος είσαι
απο τον πρωταρχικό αιθέρα,
πλήρης λαμπρότητος
που κυλά απο την πηγή,
δεσμευμένος απο τον αιθέρα
ο οποίος συμπυκνώθηκε γύρω σου [(σε ύλη)],
μα καίει πάντοτε
ώσπου στο τέλος ελευθερώνεται.
Ανύψωσε την φλόγα σου
απο το σκότος,
πέτα απο την νύχτα,
και θα είσαι ελεύθερος.
Ταξίδεψα μέσα στον χωροχρονο
γνωρίζοντας οτι η ψυχή μου
είχε τελικά ελευθερωθεί,
γνωρίζοντας οτι τώρα
μπορούσα να αναζητήσω την σοφία.
Τελικά
πέρασα σε ένα πεδίο,
κρυμμένο απο την γνώση,
άγνωστο στην σοφία,
πέρα απο όλα όσα γνωρίζουμε.
Τώρα
που κατείχα αυτήν την γνώση,
η ψυχή μου αναπτυσσόταν ευτυχής,
διότι πλέον ήμουν ελεύθερος.
Άκου λοιπόν
τον γεννημένο απο το διάστημα,
άκου την σοφία μου,
Ω άνθρωπε,
που δεν γνωρίζεις
οτι και εσύ,
επίσης,
θα ελευθερωθείς.
Άκου λοιπόν
ξανά,
Ω άνθρωπε,
την σοφία μου
η οποία λέει
οτι και εσύ
επίσης
θα μπορέσεις να ζήσεις
και να ελευθερωθείς,
γιατι δεν είσαι απο την γη,
γήινος,
αλλά είσαι τέκνο
του Απείρου
Κοσμικού Φωτός.
Δεν γνωρίζεις,
Ω άνθρωπε,
την κληρονομιά σου;
Δεν γνωρίζεις
οτι είσαι αληθώς το Φως;
Είσαι ήλιος
του Μεγάλου Ηλίου
όταν αποκτάς σοφία
και αληθή επίγνωση
της συγγενείας σου με το Φως.
Τώρα σε εσένα,
προσφέρω γνώση,
ελευθερία
να περπατάς στο μονοπάτι
το οποίο περπάτησα εγώ.
Σου δεικνύω
πως αληθώς
με τον αγώνα μου
διέσχισα το μονοπάτι
το οποίο οδηγεί στα άστρα.
Άκου,
Ω άνθρωπε,
και γνώριζε
τα δεσμά σου.
Γνώριζε
πώς να ελευθερώσεις
τον εαυτό σου
απο τα βάσανα.
Απο το σκοτάδι
θα υψωθείς
προς τα επάνω,
ένα με το φως
και με τα άστρα.
Ακολούθησε πάντοτε
το μονοπάτι της σοφίας.
Μόνο μέσω αυτού
μπορείς να υψωθείς
απο τα χαμηλά.
Πάντοτε
το πεπρωμένο του ανθρώπου
τον οδηγεί προς τα επάνω,
μέσα στις Καμπυλότητες
του Όλου του Απείρου.
Γνώριζε,
Ω άνθρωπε,
οτι ολόκληρο το διάστημα
διέπεται απο τάξη.
Μόνο μέσω της τάξης
είσαι Ένα με το Όλον.
Ο νόμος του Κόσμου
είναι η τάξη και η ισορροπία.
Ακολούθησε την ατραπό
και θα γίνεις
Ένα
με το Όλον.
Εκείνος
ο οποίος επιθυμεί να ακολουθήσει
την ατραπό της σοφίας,
πρέπει να είναι ανοιχτός
πρώτα στο άνθος της ζωής,
να διευρύνει την συνείδησή του
έξω απο το σκότος,
να κυλήσει μέσα απο τον χωροχρονο,
στο Όλον.
Να παραμείνει πρέπει
πρώτα βαθιά μέσα στην σιγή,
έως ότου τελικά
επελευθερωθεί απο την επιθυμία,
απο την λαχτάρα
να μιλά μέσα στην σιωπή.
Θα πρέπει
να κατακτήσει
με την σιωπή,
τα δεσμά των λόγων.
Θα πρέπει
να απέχει
απο το πολύ φαγητό,
έως ότου υποτάξει
την επιθυμία για φαγητό,
που είναι σκλαβιά για την Ψυχή.
Ξάπλωσε μέσα στο σκότος.
Κλείσε τα μάτια σου
στις ακτίνες του φωτός.
Εστίασε
την δύναμη της Ψυχής σου
στην θέση της συνειδητότητάς σου
και ελευθέρωσέ την
απο τα δεσμά της νύχτας.
Θέσε στον νου σου
την εικόνα που επιθυμείς.
Απεικόνισε το μέρος
που επιθυμείς να δεις.
Δόνησέ το
εμπρός
και πίσω
με την δύναμή σου
και ελευθέρωσε την Ψυχή
απο την νύχτα της.
Ταρακούνησε δυνατά,
με όλη την δύναμή σου,
ώσπου στο τέλος η Ψυχή σου
θα ελευθερωθεί.
Ισχυρή,
πέρα απο τα λόγια
είναι η φλόγα του Κοσμικού.
Αιωρείται
σε πεδία
άγνωστα για τον άνθρωπο.
Ισχυρή
και
Ισορροπημένη.
Κινείται με τάξη.
Μουσική των αρμονιών,
πολύ πέρα απο τον άνθρωπο.
Ομιλεί με μουσική,
τραγουδά με χρώμα,
φλογίζει απο την αρχή
της Αιωνιότητας του Όλου.
Σεις είστε σπίθες της φλόγας,
τέκνα μου ·
της φλόγας που καίει με χρώμα,
και ζει με μουσική.
Ακούστε την φωνή
και θα ελευθερωθείτε.
Η ελεύθερη συνείδηση
συγχωνεύεται με το Κοσμικό Ένα,
με την τάξη και τον νόμο του Όλου.
Δεν γνωρίζεις,
Ω άνθρωπε,
οτι απο το σκότος θα φωτίσει το φως,
το σύμβολο του Όλου.
Προσευχήσου
με αυτή την προσευχή,
για την απόκτηση σοφίας.
Προσευχήσου
για την έλευση του φωτός
σε όλους.
''Πανίσχυρο
ΠΝΕΥΜΑ του ΦΩΤΟΣ,
που λάμπεις μέσα στον Κόσμο,
προσέλκυσε την φλόγα μου
πιο κοντά σε εσένα με αρμονία.
Ανύψωσε το πυρ μου
απο το σκότος,
μαγνήτη του πυρός
που είσαι
Ένα με το Όλον.
Ανύψωσε την Ψυχή μου,
συ ισχυρέ
και δυνατέ,
τέκνο του Φωτός.
Μη με αποστρέφεσαι.
Προσέλκυσέ με
με δύναμη
ώστε να λιώσω
μέσα στο καμίνι σου.
Ένα
με όλα τα πράγματα
και όλα τα πράγματα
σε Ένα,
πυρ της έντασης της ζωής
και Ένα
με την Διάνοια''.
Όταν
ελευθερώσεις την Ψυχή σου
απο τα δεσμά της,
μάθε οτι για εσένα
το σκοτάδι έχει φύγει.
Πάντοτε
μέσα στο διάστημα
θα μπορείς να αναζητείς την σοφία,
χωρίς να είσαι δεσμευμένος
απο αλυσίδες που χαλκεύθηκαν μέσα στη σάρκα.
Προς τα εμπρός
και προς τα επάνω
μέσα στο πρωινό,
ελευθέρωσε την αστραπή σου,
Ω Ψυχή,
προς τα βασίλεια του Φωτός.
Κινήσου με τάξη,
κινήσου με αρμονία,
ελεύθερα θα κινηθείς
με τα Τέκνα του Φωτός.
Αναζήτησε
και γνώρισε
την ΚΛΕΙΔΑ μου
της Σοφίας.
Έτσι,
Ω άνθρωπε,
σίγουρα θα ελευθερωθείς.
[ΤΕΛΟΣ ΠΙΝΑΚΟΣ Δ']
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου