Λίνδος

 ENGLISH

Η Δημοτική Ενότητα Λίνδου βρίσκεται στη νοτιοανατολική πλευρά της νήσου Ρόδου σε απόσταση 50χλμ. περίπου από το Νομαρχιακό Μέγαρο.

Έχει έκταση 179 τ. χλμ. Προήλθε από τη συνένωση των κοινοτήτων Λίνδου, Λάρδου, Πυλώνας, Λαέρμων και Καλάθου. Προς Βορρά συνορεύει με τη Δημοτική Ενότητα  Αρχαγγέλου, προς νότο με τη Δημοτική Ενότητα Νότιας Ρόδου προς Δυσμάς με τη Δημοτική Ενότητα Ατταβύρου και τη Δημοτική Ενότητα  Καμείρου και προς Ανατολάς με τη θάλασσα.

Ιστορία

Η Λίνδος είναι μια από τις αρχαιότερες και πιο σημαντικές πόλεις της Ρόδου, χτισμένη πάνω σε μια ξεχωριστής σημασίας γεωγραφική θέση. Ο οικισμός εκτείνεται πάνω σε στενή λωρίδα ξηράς, που οριοθετείται ανατολικά από την αρχαία ακρόπολη, και από το βουνό Κράνα στα δυτικά. Στη βόρεια και στη νότια πλευρά ανοίγονται δυο όρμοι, αρκετά προστατευμένοι από ανέμους. Η φυσικά οχυρή της θέση και η εύκολη πρόσβαση στους δυο όρμους κατέστησαν τη Λίνδο σημαντική εμπορική πόλη, ήδη από πολύ πρώιμη εποχή.

Σύμφωνα µε τη μυθολογία, ο γιος του Ηρακλή Τληπόλεµος ίδρυσε τις τρεις αρχαίες πόλεις του νησιού, τη Λίνδο, την Ιαλυσό και την Κάμειρο, και εγκατέστησε τους Δωριείς στη Ρόδο. Ο ίδιος συµµετείχε στον Τρωικό Πόλεµο µε 9 πλοία, δείγµα της ναυτικής δύναµης του νησιού. Στην ευρύτερη περιοχή έχουν αποκαλυφθεί ευρήµατα της νεολιθικής περιόδου, της εποχής του Χαλκού και των μυκηναϊκών χρόνων. Στη συνέχεια, στα αρχαϊκά χρόνια, η Λίνδος εξελίχθηκε σε μεγάλη εμπορική και ναυτική δύναµη, υπό την διακυβέρνηση του μετριοπαθούς τυράννου Κλεόβουλου (6ος αιών. π.Χ.), ενός από τους «επτά σοφούς» της αρχαιότητας. Η Λίνδος υπήρξε μεγάλο θρησκευτικό κέντρο, όχι µόνο της Ρόδου, αλλά ολόκληρης της Ελλάδας, εξαιτίας του περίφημου ιερού της Λινδίας Αθηνάς. Η πρώτη διαµόρφωση του ιερού στην Ακρόπολη (ο αρχαϊκός ναός) και της πόλης αποδίδονται στον Κλεόβουλο. Την ίδια εποχή, εξάλλου, η πόλη-κράτος της Λίνδου συνέβαλε στον αποικισμό της Μεσογείου, ιδρύοντας αποικίες στη Σικελία (Γέλα, Ακράγας) και την Αφρική (Κυρήνη).

Σύμφωνα με την παράδοση ιδρύθηκε από τις Δαναϊδες, τις 50 κόρες του επώνυμου ήρωα των Αργείων Δαναού, που έκτισαν στη Λίνδο ναό της Αθηνάς ερχόμενες στο νησί από την Αίγυπτο όπου ζούσαν. Ο ήρωας Δαναός είχε καταφύγει στην Αίγυπτο για να ξεφύγει από τη ζήλεια της θεάς Ήρας. Η περίοδος της μεγάλης ακμής της πόλης είναι η αρχαϊκή (7ος - 6ος αι. π.Χ.).

Η ακρόπολη της Λίνδου αποτελούσε πάντα το κέντρο της ζωής του οικισμού. Το προελληνικό όνομα της, καθώς και λίγα προϊστορικά λείψανα μαρτυρούν την ύπαρξη ζωής στο χώρο ήδη από τη νεολιθική εποχή. Η λατρεία της θεάς Αθηνάς πρέπει να εγκαταστάθηκε στην ακρόπολη κατά τον 9ο αι. π.Χ., στα γεωμετρικά χρόνια. Κατά την αρχαϊκή περίοδο το νησί πρωτοστατεί στην αποικιακή κίνηση. Τον 6ο αι. π.Χ. κυριαρχεί στη Λίνδο η μορφή του τυράννου Κλεόβολου, ενός από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας. Τότε έγιναν σημαντικά έργα υποδομής στην πόλη και οικοδομήθηκε ο αρχαϊκός ναός της Αθηνάς στην ακρόπολη σύμφωνα με το Διογένη Λαέρτιο.

Το 407/408 π.Χ., συµµετείχε (μαζί µε τις άλλες δυο πόλεις, Ιαλυσό και Κάμειρο) στην ίδρυση της Ρόδου, η οποία αποτέλεσε έκτοτε τη σημαντικότερη πόλη και πρωτεύουσα του νησιού. Παρ’ όλα αυτά, η Λίνδος δεν έχασε ποτέ τη σημασία της ως σπουδαίο αστικό κέντρο του νησιού, λόγω του ιερού της Αθηνάς. Οι διαµορφώσεις της ακρόπολης που σώζονται σήμερα (ναός, προπύλαια, κλίµακες, στοά) ανήκουν στους ελληνιστικούς χρόνους και απηχούν την τάση της εποχής για «θεατρικότητα» και κλιμακωτή προοπτική του χώρου.

Η περσική εξάπλωση στο Αιγαίο και αργότερα ο συνοικισμός της Ρόδου, στον οποίο συμμετείχε και η Λίνδος με τις δυο άλλες πόλεις του νησιού, την Ιαλυσό και την Κάμιρο, οδήγησαν στη σταδιακή μείωση της οικονομικής και πολιτικής σημασίας της Λίνδου. Ωστόσο το φημισμένο ιερό της παρέμεινε σε όλη την ελληνιστική αλλά και ρωμαϊκή περίοδο κέντρο λατρείας και το πρώτο ανάμεσα στα παραδοσιακά ιερά. Ο χώρος της λινδιακής ακρόπολης, από τόπος αφιερωμένος αποκλειστικά στη λατρεία στην αρχαιότητα, αποτέλεσε στη συνέχεια ασφαλές καταφύγιο σε περίοδο κρίσεων, για να καταλήξει όλο και περισσότερο με την πάροδο των αιώνων σε οχυρωμένη ακρόπολη με μόνιμη φρουρά.

Τα πρώτα χρόνια της Βυζαντινής κυριαρχίας φαίνεται πως οι λιγοστοί κάτοικοι της πόλης κατέφυγαν στην Ακρόπολη και ο οικισμός εγκαταλείφθηκε. Κατά τους 13ο και 14ο αιώνες, όμως, παρατηρείται µία νέα ευημερία στην περιοχή, που επιβεβαιώνεται από την επανεγκατάσταση του πληθυσμού στο χώρο του σηµερινού οικισµού και τις μαρτυρίες για την ανάπτυξη του εμπορίου.

Το κάστρο χρησίμευε σαν καταφύγιο για τους κατοίκους του ανοχύρωτου οικισμού της Λίνδου και της γειτονικής Καλάθου. Το 1307, το κάστρο της Λίνδου κατελήφθη από τους Ιωαννίτες ιππότες και λίγο αργότερα ο μεγάλος μάγιστρος Foulques de Villaret κατέφυγε εκεί, όταν διώχθηκε από το Συμβούλιο των Ιπποτών και τον μάγιστρο De Pagnac. Κατά την Ιπποτοκρατία, οι κάτοικοι απέκτησαν προνόμια και φορολογικές απαλλαγές που τους επέτρεψαν να αναπτυχθούν οικονομικά. Μια από τις ελάχιστες υποχρεώσεις των Λινδίων ήταν η επάνδρωση μιας από τις οκτώ γαλέρες του τάγματος.

Το κάστρο εκτείνεται σε ολόκληρη σχεδόν την επιφάνεια του λόφου, καταλαμβάνοντας έκταση περίπου 12 στρεμμάτων και η περίμετρος των τειχών του φτάνει τα 508μ. Οι οχυρώσεις έχουν σχεδόν τριγωνικό σχήμα σε κάτοψη, με στενότερη τη νότια πλευρά, η οποία όμως διευρύνεται προς τον βορρά.

Πριν από το 1317, οι ιππότες επισκεύασαν τα οχυρωτικά έργα της ακρόπολης, επεμβαίνοντας και βελτιώνοντας σε μεγάλο βαθμό τις βυζαντινές οχυρώσεις. Τα τείχη ενισχύθηκαν από πύργους διαφόρων τύπων (άλλοτε κυλινδρικούς και άλλοτε πενταγωνικούς), οι οποίοι όμως είναι λίγοι και ακολουθούν τη φυσική διαμόρφωση του βράχου. Σήμερα διατηρούνται δυο πύργοι: ένας στη νοτιοδυτική γωνία και ένας δυτικά από το Διοικητήριο. Οικόσημα ιπποτών εντοπίζονται σε δυο σημεία. Το πρώτο, πάνω από την είσοδο στο κάστρο, ανήκει στον ιππότη Antoine Aimer, πριόρη της Ακουιτανίας. Το δεύτερο στην πρόσοψη του διοικητηρίου, ανήκει στον Pierre D' Aubusson. Το διοικητήριο αποτελούσε κατάλυμα του καστελάνου, διοικητή του κάστρου. Καταλαμβάνει τη βορειοδυτική πλευρά των οχυρώσεων και βρίσκεται πάνω από την πύλη. Πρόκειται για ένα ορθογώνιο κτίριο, του οποίου ο βόρειος τοίχος είναι τμήμα της εξωτερικής οχύρωσης. Μια ακόμη κατασκευή της εποχής της Ιπποτοκρατίας είναι η μεγάλη μεσαιωνική σκάλα που οδηγεί στο διοικητήριο.

Το 1522 η ακρόπολη πέρασε στην κατοχή των Οθωμανών. Αυτοί τροποποίησαν τα οχυρωτικά έργα της ακρόπολης. Κατασκεύασαν γωνιακούς προμαχώνες ούτως ώστε να ανταποκριθούν στις αυξημένες αμυντικές απαιτήσεις της νέας πολεμικής τεχνολογίας που εγκαινίασε η χρήση της πυρίτιδας. Τα παλιά οχυρωτικά συστήματα δεν μπορούσαν να αντεπεξέλθουν στην ισχύ των πυροβόλων όπλων. Οι οθωμανικές επεμβάσεις καθαιρέθηκαν από το χώρο κατά την Ιταλοκρατία, όταν ξεκίνησαν οι πρώτες αναστηλωτικές εργασίες.

Δίπλα από το συγκρότημα του διοικητηρίου, στο δυτικό τμήμα του κάστρου και πάνω από τις λαξευμένες στο βράχο κινστέρνες, βρίσκεται ο βυζαντινός ναός του Αγίου Ιωάννη. Ανήκει στον αρχιτεκτονικό τύπο του σταυροειδούς εγγεγραμμένου. Η ακριβής χρονολόγησή του δεν είναι εφικτή. Από τους μελετητές προτείνεται ως πιθανότερη για την κατασκευή του ναού η περίοδος που εκτείνεται από το τέλος του 11ου αι. ως τον 13ο αι. Διατηρείται η τριμερής αψίδα του ιερού και από ένα παράθυρο σε κάθε κόγχη. Ο ναός φαίνεται ότι δέχτηκε τις απαραίτητες μετατροπές, ώστε να χρησιμοποιηθεί για την εξυπηρέτηση των αναγκών των ιπποτών.

Περιγραφή

Στην ευρύτερη περιοχή έχουν αποκαλυφθεί ευρύµατα της νεολιθικής περιόδου, της εποχής του Χαλκού και των μυκηναϊκών χρόνων. Σύμφωνα με την παράδοση ιδρύθηκε από το Δαναό και συμμετείχε στον Τρωικό Πόλεμο, με ηγεμόνα της τότε τον Τληπόλεμο Διατέλεσε μέλος της Δωρικής Εξαπόλεως και στην ακρόπολή της είχε περίφημο ναό της Αθηνάς Λινδίας, ο οποίος πήρε την τελική του μορφή γύρω στο 300 π.Χ. Το 700 π.Χ. ήταν ήδη ένα σημαντικό εμπορικό κέντρο της περιοχής και είχε ναυτική δύναμη. Στους κλασικούς χρόνους, αν και δωρική πόλη, συμμετείχε στην Συμμαχία της Δήλου αλλά στη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου μετέστη[3] στους Λακεδαιμόνιους. Στα αρχαϊκά χρόνια, η Λίνδος εξελίχθηκε σε μεγάλη εμπορική και ναυτική δύναµη, υπό την διακυβέρνηση του μετριοπαθούς τυράννου Κλεόβουλου (6ος αιών. π.Χ.), ενός από τους «επτά σοφούς» της αρχαιότητας. Η σημασία της σταδιακά μειώθηκε μετά την ίδρυση της Ρόδου το 407 π.Χ.

Η αρχαία ακρόπολή της, αξιοποιήθηκε όχι μόνο από τους αρχαίους κατοίκους της περιοχής, αλλά και μετέπειτα από τους Ρωμαίους, τους Βυζαντινούς, τους Ιωαννίτες Ιππότες και τέλος, από τους Τούρκους.

Το σημαντικότερο αξιόθεατο είναι ο δωρικός ναός της Αθηνάς στην ακρόπολη της Λίνδου -ναός που οικοδομήθηκε το 300 π.Χ. στη θέση αρχαιότερου ναού. Επίσης: τα "Προπύλαια" του ιερού ναού, της ίδιας εποχής, η "Ελληνιστική Στοά", που χρονολογείται στο 200 π.Χ. (μήκους 87 μέτρων με 42 κίονες), η ροδία τριήρης που είναι ανάγλυφη σε βράχο στους πρόποδες της ακρόπολης (180 π.Χ.), ερείπια ενός ρωμαϊκού ναού αφιερωμένου πιθανόν στον Διοκλητιανό (300 μ.Χ.), το ελληνιστικό τείχος που περιβάλλει την ακρόπολη (ίδιας εποχής με τα Προπύλαια) και άλλα. Από τους Ιωαννίτες διασώζεται το Κάστρο τους που χτίστηκε λίγο πριν το 1317 (άγνωστο πότε ακριβώς) αλλά είναι γνωστό ότι οικοδομήθηκε πάνω σε αρχαιότερο βυζαντινό οικοδόμημα. Στη νότια πλευρά ένα πενταγωνικό οικοδόμημα ήλεγχε όλο το λιμάνι αλλά και το φρούριο και το δρόμο Από τα βυζαντινά χρόνια ενδιαφέρον παρουσιάζει η Εκκλησία του Αγίου Ιωάννη, 13ου ή 14ου αιώνα, η οποία οικοδομήθηκε στα ερείπια παλαιότερης εκκλησίας η οποία πρέπει να είχε χτιστεί εκεί γύρω στο 500 μ.Χ. Στην περιοχή αυτή γυρίστηκαν μερικές σκηνές από την ταινία "Τα κανόνια του Ναβαρόνε".

Οι ανασκαφές στη Λίνδο έγιναν κατά την περίοδο 1900-1914 από το ίδρυμα Carlsberg της Δανίας υπό τη διεύθυνση των Kinch και Blinkenberg την πρώτη περίοδο και του E. Dyggve τη δεύτερη. Κατά την πρώτη περίοδο ερευνήθηκε συστηματικά ο χώρος ως το φυσικό βράχο και αποκαλύφτηκαν όλα τα μνημεία της ακρόπολης καθώς και η νεκρόπολη της Λίνδου που εκτείνεται στους γύρω λόφους. Τη δεύτερη περίοδο πραγματοποιήθηκε συστηματικότερη μελέτη των ήδη αποκαλυφθέντων μνημείων.

Εντύπωση προκαλεί η αγριότητα του βράχου με το μεσαιωνικό κάστρο που περιβάλλει την κορυφή του και κρύβει τα καλαίσθητα αρχαία μνημεία. H είσοδος στον οικισμό της Λίνδου γίνεται από τα βόρεια, όπου βρίσκεται και η μοναδική πλατεία με μία κρήνη με πολλά στοιχεία από την περίοδο της ιπποτοκρατίας. Από τα μνημεία της αρχαιότητας σώζονται σήμερα μόνο λίγα ερείπια ενός ιερού του Διονύσου και του κοίλου του θεάτρου. Στο λόφο μπροστά στην ακρόπολη υπ ο λεγόμενος ''τάφος του Κλεοβούλου''. Πολυάριθμοι τάφοι υπάρχουν στις πλαγιές του ακρωτηρίου Κράνα.

Το αρχαίο θέατρο βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του λόφου, κάτω από το ναό της Aθηνάς. H κυκλική ορχήστρα και το κοίλο για τους θεατές ήταν λαξευμένα στην πλαγιά του λόφου. Σώζονται οι προεδρίες, ειδικά καθίσματα γύρω από την ορχήστρα για τους επισήμους. Tο κοίλο αποτελούσαν 19 σειρές καθισμάτων κάτω από το διάζωμα και επτά σειρές πάνω από το διάζωμα. Oι τρεις πρώτες σειρές προορίζονταν επίσης για τους επισήμους. Aπό τις εννέα κερκίδες σώζονται μόνο οι πέντε. H χωρητικότητα του θεάτρου ανερχόταν στους 1800 θεατές. Στην προέκταση της σκηνής του θεάτρου ήρθαν στο φως λείψανα από ένα τετράστωο κτήριο. Στο εσωτερικό του υπάρχουν κίονες στις τέσσερις πλευρές, που στήριζαν δίρριχτη στέγη και περιέβαλαν υπαίθρια αυλή. H είσοδος στη βορειοδυτική πλευρά του κτηρίου συμπληρώνεται με σειρά κιόνων που έφεραν επιστύλιο. Το κτήριο θα προοριζόταν για θρησκευτικές τελετές. Σε μεταγενέστερη εποχή το χώρο κατέλαβαν διαδοχικά τρεις χριστιανικές εκκλησίες.

Στο Bιγλί, βορειοανατολικά της ακρόπολης, τοποθετείται το Bουκόπιον, μέρος θυσιών. Στους γύρω βράχους σώζονται 38 επιγραφές, που ταυτίζουν το χώρο. Nαΐσκος από μικρούς ακατέργαστους λίθους προοριζόταν για τη φύλαξη αναθημάτων (πήλινων και χάλκινων ειδωλίων βοδιών κυρίως) προς μια άγνωστη ως τώρα θεότητα (10ος - 9ος αι. π.X.).

Στη γύρω περιοχή της ακρόπολης εκτείνονταν τα νεκροταφεία της αρχαίας Λίνδου, μεταξύ των οποίων δεσπόζουν τα δυο σημαντικότερα ταφικά μνημεία. Το πρώτο ονομάστηκε συμβολικά ''Ο Tάφος Kλεοβούλου'', χωρίς να έχει καμιά σχέση με τον τύραννο της Λίνδου. Αποτελεί το ταφικό μνημείο μιας πλούσιας οικογένειας. Πρόκειται για κυκλικό κτίσμα, με επιμελημένη τοιχοδομία και θολωτή στέγη. Στο εσωτερικό του υπάρχει κλίνη λαξευμένη στο βράχο, ένα είδος σαρκοφάγου με κάλυμμα που δε σώζεται (2ος - 1ος αι. π.X.). ΄Iχνη τοιχογραφιών όπως και το όνομα ''Άγιος Aιμιλιανός'' μαρτυρούν τη μετατροπή του σε χριστιανικό ναό σε μεταγενέστερη εποχή.

Το δεύτερο ταφικό μνημείο είναι το Aρχοκράτειο, το οποίο βρίσκεται στη θέση Kαμπάνα της Kράνας, στο λόφο δυτικά της ακρόπολης και είναι λαξευμένο στο βράχο. Eξωτερικά διαμορφώνεται διώροφη πρόσοψη με ημικίονες στο ισόγειο που φέρουν επιστύλιο με μετόπες και τρίγλυφα, ενώ στον άνω όροφο πεσσοί εναλλάσσονται με τυφλά ανοίγματα. Στην πρόσοψη του ορόφου είχαν στηθεί επιτύμβιοι βωμοί με τα ονόματα των νεκρών στις βάσεις τους. Στο εσωτερικό του διάδρομος οδηγούσε σε χώρο ταφικών τελετών. Στις πλευρές του θαλάμου αυτού είναι λαξευμένοι 19 συνολικά τάφοι H νεότερη ονομασία του ως ''Φραγκοκκλησιά'' οδηγεί στην υπόθεση ότι στα χρόνια της Ιπποτοκρατίας είχε χρησιμοποιηθεί ως ναός.

Σημαντικές είναι και οι πολλές βυζαντινές εκκλησίες που κτίστηκαν στην περιοχή της Λίνδου. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν ο ναϊσκος του Tαξιάρχη Mιχαήλ Στρατηλάτη κάτω από την πλατεία του οικισμού, ο Άγιος Γεώργιος ο Xωστός που βρίσκεται στη βορειοδυτική παρυφή του, ο Άγιος Γεώργιος ο Παχυμαχιώτης ή ο Πάνω, ο Άγιος Mηνάς και ο Άγιος Δημήτριος που είναι κτισμένος βορειοανατολικά από την είσοδο της ακρόπολης. Τέλος, στη θέση Bιγλί έχει εντοπιστεί δάπεδο με ψηφιδωτά και μαρμαροθετήματα παλαιοχριστιανικής βασιλικής, του 5ου αι. μ.Χ.

Μνημεία

Σήμερα, η ανάβαση στην Ακρόπολη γίνεται από τον ίδιο ανηφορικό δρόμο, όπως και στην αρχαιότητα. Έξω από το κάστρο υποδέχεται τον επισκέπτη η λαξευμένη στο βράχο πρύμνη πλοίου, η τριημιολία, χαρακτηριστικός τύπος ροδιακού πολεμικού πλοίου της εποχής. Το ανάγλυφο ήταν βάθρο αγάλματος του ναυάρχου Αγησάνδρου, έργο του γλύπτη Πυθόκριτου.
  Το μεσαιωνικό κάστρο, με τα οικόσημα των ιπποτών να στέκουν ακόμη και σήμερα εμβληματικοί φύλακες, εκτείνεται σε ολόκληρη σχεδόν την επιφάνεια του λόφου.

Θέατρο

 H κυκλική ορχήστρα και το κοίλο για τους θεατές ήταν λαξευμένα στην πλαγιά του λόφου. Σώζονται οι προεδρίες, ειδικά δηλαδή καθίσματα γύρω από την ορχήστρα για τους επισήμους. Το κοίλον αποτελείτο από 19 σειρές καθισμάτων κάτω από το διάζωμα και επτά σειρές πάνω από το διάζωμα. Από τις 9 κερκίδες σώζονται μόνο 5. H χωρητικότητα του θεάτρου ανερχόταν στους 1800 θεατές.

  Το αρχαίο ιερό καταλαμβάνει την κορυφή της ακρόπολης. Για να φτάσει κανείς στο ναό της Αθηνάς περνά μέσα από τη μεγάλη δωρική στοά και εν συνεχεία ανεβαίνει τα 34 σκαλοπάτια που οδηγούν στα προπύλαια. Τα αναστηλωμένα σήμερα μνημεία του ιερού μαρτυρούν την προσπάθεια του αρχαίου αρχιτέκτονα για την απόδοση θεατρικότητας και προοπτικής κλιμάκωσης στο χώρο. Ο δωρικός ναός της Αθηνάς είναι χτισμένος στο ψηλότερο σημείο του βράχου, ο καταληκτήριος σταθμός της κλιμακωτής ανοδικής πορείας στην ακρόπολη.

 Η περίοπτη θέση του προσφέρει μια εκπληκτική πανοραμική θέα προς τ’ άλλα μνημεία και τη θάλασσα. Χτίστηκε στο β΄ μισό του 4ου αι. ή στις αρχές της Ελληνιστικής περιόδου, αντικαθιστώντας τον αρχαϊκό ναό του Κλεόβουλου, που κάηκε το 392 π.Χ. Σύμφωνα μάλιστα με το Χρονικό της Λίνδου, τη σημαντικότερη γραπτή πηγή της αρχαιότητας για την ιστορία του ιερού, στο νέο ναό τοποθετήθηκε λατρευτικό άγαλμα της θεάς, αντίστοιχου τύπου με τη χρυσελεφάντινη Αθηνά του Φειδία στον Παρθενώνα.

Βουκόπιον

Στην περιφέρεια της ακρόπολης σώζονται διάσπαρτα μνημεία της αρχαίας πόλης. Κάτω από το ναό της Αθηνάς βρίσκεται το αρχαίο θέατρο, λαξευμένο στη ΝΔ πλευρά του λόφου, και στην προέκτασή του το Τετράστωο, κτίριο που προοριζόταν πιθανότατα για λατρευτικές τελετές. Ένα ιδιαίτερο μνημείο είναι το Βουκόπιον στα βορειοανατολικά της ακρόπολης. Αποτελούσε τόπο θυσιών, όπως μαρτυρούν οι 38 επιγραφές που σώζονται στους γύρω λόφους.

Τάφος του Κλεόβουλου

Αρχοκράτειο

Δύο ακόμη σημαντικά μνημεία, είναι το Αρχοκράτειο και ο Τάφος του Κλεόβουλου, τάφοι δύο επιφανών οικογενειών της αρχαίας Λίνδου, που αργότερα μετατράπηκαν σε χριστιανικούς ναούς. 

Βυζαντινή εκκλησία της Παναγίας

Ο παραδοσιακός οικισμός της Λίνδου είναι από μόνος του ένα αξιοθέατο, με τη βυζαντινή εκκλησία της Παναγίας του 15ου αι. και την πληθώρα των αρχοντικών του από τον 17ο αι. να αποτελούν μάρτυρες μιας αίγλης που ουσιαστικά δεν έσβησε ποτέ στο διάβα της ιστορίας.

Βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Ιωάννη

Τα τείχη του ακολουθούν το φυσικό ανάγλυφο του εδάφους και η περίμετρός τους φτάνει τα 508 μ. Η εξωτερική σκάλα του κάστρου οδηγεί στο Διοικητήριο, την έδρα του καστελλάνου και στην παρακείμενη Βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Ιωάννη.

Ακρόπολη

 

Η Ακρόπολη βρίσκεται σε λόφο, προσβάσιμο με τα πόδια ή με γαϊδουράκι. Μετά τα τελευταία σπίτια του χωριού, υπάρχει πλάτωμα μέχρι την εξωτερική σκάλα του κάστρου, όπου βρίσκεται ένα ανάγλυφο λαξευμένο πάνω στο βράχο, που παριστάνει πρύμνη καραβιού και χρησίμευε ως βάθρο για τον ανδριάντα του Ναυάρχου Αγησάνδρου.Ανεβαίνοντας τη σκάλα, βρίσκεται το Διοικητήριο και μετά ο χώρος του αρχαίου ιερού. Δίπλα στο μεσαιωνικό Διοικητήριο υπάρχουν λείψανα της Βυζαντινής εκκλησίας του Αγίου Ιωάννου (13ος αι.). Σε πλάτωμα υποβασταζόμενο από καμάρες εκτείνεται η μεγάλη δωρική στοά (200 π.Χ. περίπου). Από τους 42 δωρικού ρυθμού κίονες της σήμερα σώζονται μόνο οι 20. Πίσω από τους μεσαίους κίονες της στοάς υπάρχει η μνημειώδης Σκάλα με τα 34 σκαλοπάτια που οδηγεί στα προπύλαια, από τα οποία σήμερα σώζονται μόνο τα θεμέλια.

Ναός Λινδίας Αθηνάς (β΄ μισό 4ου αι. π.Χ.)

Το σπουδαιότερο μνημείο της Ακρόπολης Λίνδου. Είναι δωρικός τετράστυλος, αμφιπρόστυλος και σώζεται σε αρκετά καλή κατάσταση. Ο ναός είναι χτισμένος στο υψηλότερο επίπεδο του βράχου (ύψος 116 μ.) με εκπληκτική θέα προς τ’ άλλα μνημεία της ακρόπολης και τους γύρω κολπίσκους. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, υπήρχε χρυσελεφάντινο άγαλμα της θεάς, όπως και στον Παρθενώνα της Αθήνας, το οποίο δεν σώζεται σήμερα.

Τετράστωο κτήριο

Λείψανα τετράπλευρου κτηρίου σώζονται στην προέκταση της σκηνής του θεάτρου. Στο εσωτερικό υπάρχουν κίονες στις τέσσερεις πλευρές, που στήριζαν δίρριχτη στέγη και περιέβαλαν υπαίθρια αυλή. H είσοδος στη βορειοδυτική πλευρά του κτηρίου συμπληρώνεται με πρόσταση (σειρά κιόνων) που έφεραν επιστύλιο. H χωρητικότητά του ανερχόταν στους 1500-1700 θεατές. Θα πρέπει να προοριζόταν για θρησκευτικές τελετές. Αργότερα στο χώρο κτίσθηκαν διαδοχικά τρεις χριστιανικές εκκλησίες.

Ελληνιστική Στοά

Χρονολογείται από το 200 π.Χ. (μήκους 87 μέτρων με 42 κίονες)

Τριημιολία

Στην είσοδο της αρχαίας ακρόπολης βρίσκεται λαξευμένο σε βράχο το ανάγλυφο της "τριημιολίας", που αποτελούσε χαρακτηριστικό τύπο ροδιακού πολεμικού πλοίου της εποχής. Το ανάγλυφο αυτό είναι ανάθημα των Λινδίων προς τιμή του Αγήσανδρου, γιου του Μικκίωνος, ο οποίος πιθανόν ήταν ναύαρχος. H ανάγλυφη τριημιολία είναι έργο του διάσημου στην αρχαιότητα γλύπτη Πυθόκριτο.

Προπύλαια του ιερού ναού

Οικοδομήθηκαν το 300 π.Χ μαζί με τον Ναό της Λινδίας Αθηνάς

Εκκλησία του Αγίου Ιωάννη

Πηγές / Βιβλιογραφία / Φωτογραφίες

Όμηρος, Ιλιάδα β, 655
Στράβωνας
Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλπαίδεια Παύλου Δρανδάκη
De Facto Population of Greece Population and Housing Census of March 18th, 2001 (PDF 793 KB). National Statistical Service of Greece. 2003.
Kallikratis law Greece Ministry of Interior (Greek)
Van Gelder, Lawrence (2006-08-10). «Arts, Briefly». nytimes.com. «Information about the Colossus of Rhodes». www.rhodos-travel.com.
http://www.rhodesguide.com
«The Ancient Library». www.ancientlibrary.com.
http://www.gtp.gr/
Sextus Empiricus, Against the Logicians 1.107-8; a much later work by a philosopher, not a historian.
«A dictionary of Greek and Roman biography and mythology (ed. William Smith)». www.perseus.tufts.edu. Ανακτήθηκε στις 2008-05-16.
http://www.wikipedia.org/
http://www.faliraki-info.com
«A general and bibliographical dictionary of the fine arts». www.books.google.se. Ανακτήθηκε στις 2008-05-16.
http://www.rhodes.gr
Bernard Gagnon http://commons.wikimedia.org/wiki/User:Bgag
http://www.gtp.gr
Panos Karas http://www.shutterstock.com/gallery-177808p1.html

http://http://odysseus.culture.gr
http://www.wikimapia.org
John Bäckstrand https://www.flickr.com/photos/27510199@N03