Ancient Hellas: Ίστρια ή Ίστρος

Η παρουσία των Ελλήνων στα εδάφη της σημερινής Ρουμανίας χρονολογείται από την αρχαιότητα. Οι Μιλήσιοι ήδη από τον 7ο αι. π.Χ. ίδρυσαν στις εκβολές του ποταμού Ίστρου (σημερινού Δούναβη), την πόλη Ίστρια, στην οποία έχουν βρεθεί ερείπια ναών του Δία, του Απόλλωνα, του Ερμή της Δήμητρας και άλλων Ελληνικών θεοτήτων. Οι Μιλήσιοι επίσης ίδρυσαν την πόλη Τόμις την σημερινή Κωστάντζα, όπου βρέθηκαν νομίσματα με μορφές αρχαίων θεών.

Τον 6ο π.Χ. αιώνα και πάλι οι Μιλήσιοι ίδρυσαν την πόλη Κάλλατις, σημερινή Μανγκάλια. Άλλες σημαντικές αποικίες ήταν η Αιγισσός (Τούλτσεα), και η Αξιούπολη (Τσερναβόντα), που μαζί με τις προηγούμενες αποτέλεσαν μια συμμαχία το «Κοινόν των Ελλήνων» με έδρα την Τόμις. Συνεχώς ελληνικά πλοία προσέγγιζαν τις παράκτιες πόλεις, και ως συνέπεια είχαμε εγκατάσταση Ελλήνων, η οποία μετά την άλωση της Κων/λης μεγάλωσε, όταν η Πύλη καθιέρωσε την τοποθέτηση Ελλήνων Φαναριωτών ως ηγεμόνων στη Μολδοβλαχία. Η οποία απολάμβανε καθεστώς ημιανεξαρτησίας απέναντι στο Οθωμανικό κράτος. Όπως αναφέρθηκε και στο προηγούμενο κεφάλαιο δηλαδή, Βλαχόφωνοι ανεβαίνουν από το νότο προς την Ρουμανία και όχι αντίθετα. Εκεί οφείλονται και οι ομοιότητες της βλάχικης γλώσσας με την γλώσσα των Ρουμάνων.

Ιστρία ή Ίστρος (Αρχαία Ελληνικά: Ἰστρίη), ήταν μια ελληνική αποικία ή πόλις (πόλις, πόλη) κοντά στις εκβολές του Δούναβη (γνωστός ως Ίστρος στα αρχαία ελληνικά), στη δυτική ακτή της Μαύρης Θάλασσας . Ιδρύθηκε από Μιλήσιους αποίκους, προκειμένου να διευκολυνθούν οι συναλλαγές με τους Γέτες, θεωρείται ο αρχαιότερος αστικός οικισμός σε ρουμανικό έδαφος. Ο Σκύμνος της Χίου (περίπου 110 π.Χ.), τοποθετεί την ίδρυσή της το 630 π.Χ., ενώ ο Ευσέβιος Καισαρείας κατά τη διάρκεια τον 33ον Ολυμπιακών Αγώνων (657-656 π.Χ.). Το παλαιότερη τεκμηριωμένο νόμισμα σε ρουμανικό έδαφος ήταν μια ασημένια δραχμή 8 γραμμαρίων, που εκδίδεται από την πόλη γύρω στο 480 π.Χ.

Ιστορία / Περιγραφή

Η αποικία ιδρύθηκε στα μέσα του 7ου αι. Π.Χ. (έτος 657 π.Χ. σύμφωνα με τον ιστορικό Ευσέβιο) από από Μιλήσιους αποίκους, προκειμένου να διευκολυνθούν οι συναλλαγές με τους Γέτες. Η πόλη είχε μια αδιάκοπη ανάπτυξη για 1.300 χρόνια, αρχίζοντας με την ελληνική περίοδο και τελειώνει με τη Ρωμαϊκή - Βυζαντινή περίοδο.
Στα βόρεια ήταν η λίμνη ΣΙΝΟΗ ένας ανοικτός κόλπος και νότια ήταν ένα άλλος κόλπος που λειτουργισε ως το λιμάνι. Στο υψηλότερο σημείο της παραλιακής πεδιάδας ιδρύθηκε η ακρόπολη με τα ιερά. Ο οικισμός, που χτίστηκε τον 6ο αιώνα, ήταν 1/2 μίλι (800 μέτρα) δυτικότερα. Είχε ένα ισχυρό αμυντικό τείχος, το νερό συλλέγονταν από τα υδραγωγεία από απόσταση 12,5 μιλίων (20 χλμ), και είχε δρόμους στρωμένους με πέτρες.
Στους αρχαϊκούς και κλασικούς χρόνους, όταν άκμασε η Ίστρια, βρισκόταν κοντά στο καλό καλλιεργήσιμο έδαφος. Χρησίμευε ως λιμάνι του εμπορίου αμέσως μετά την ίδρυσή της, με την αλιεία και τη γεωργία πρόσθετες πηγές εισοδήματος. Μέχρι το 100 μ.Χ., η αλιεία ήταν σχεδόν η μόνη πηγή εσόδων της Ίστριας. Οι αμφορείς που έχουν βρεθεί ενδεικνύουν την ίδρυση της αποικίας σίγουρα πριν από τα μέσα του 6ου αι.
Την νέα χιλιετίας η Ίστρια έγινε ρωμαϊκή πόλη. Κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο μεταξύ του 1ου και του 3ου αιώνα μ.Χ., ναοί χτίστηκαν για τους Ρωμαίους θεούς, καθώς και ένα δημόσιο λουτρό και σπίτια για τους πλούσιους. Συνολικά, ήταν σε συνεχή ύπαρξη για περίπου 14 αιώνες, ξεκινώντας με την ελληνική περίοδο μέχρι τη ρωμαϊκή-βυζαντινή περίοδο. Τα ερείπια του οικισμού εντοπίστηκαν για πρώτη φορά το 1868 από τον Γάλλο αρχαιολόγο Ernest Desjardins. Οι αρχαιολογικές ανασκαφές ξεκίνησαν από τον Vasile Parvan το 1914, και συνεχίστηκαν και μετά το θάνατό του το 1927 από τις ομάδες των αρχαιολόγων με επικεφαλής διαδοχικά από Scarlat και Marcelle Lambrino (1928-1943), Εμίλ Condurachi (1949-1970), Dionisie Πιππίντι, Πέτρε Αλεξαντρέσκου και Alexandru Suceveanu .

Η πόλη της Ίστρια ιδρύθηκε το 654 π.Χ.. Το τείχος της πόλης είχε μια μακρά και πολύπλοκη ανάπτυξη στο πέρασμα των αιώνων.

Μνημεία

Βασιλική